طرحواره محرومیت هیجانی

محرومیت هیجانی 

اگرچه این طرح واره، شایعترین طرح واره ای است که در کارهای بالینی مشاهده کرده ایم، اما با این وجود ، بیماران نمی دانند که چنین طرح واره ای دارند. بیمارانی که این طرح واره را دارند، اغلب به خاطر احساس تنهایی، غمگینی و افسردگی برای درمان مراجعه می کنند و معمولاً نمی دانند چرا چنین حالتی دارند یا این که علائم نامشخص و مبهمی دارند که طی روند درمان مشخص می شود این علائم به طرح وارهٔ محرومیت هیجانی ارتباط دارند. چنین بیمارانی انتظار ندارند، حتی از سوی درمانگر، مورد محبت قرار گیرند و درک یا حمایت شوند. آنها احساس می کنند از نظر هیجانی با محرومیت مواجه شده اند و به قدر کافی محبت، صمیمیت و توجه دریافت نکرده اند، همچنین ممکن است احساس کنند. هیچ کس نیست آنها را راهنمایی کند، کسی آنها را درک نمی کند و تنها هستند، آن ها ممکن است، احساس پوچی، بی معنایی و محرومیت از محبت کنند.

سه نوع محرومیت وجود دارد: محرومیت از محبت، که بیماران احساس می کنند هیچ کس نیست از آنها محافظت کند و به آنها توجه کند. علاوه براین، چنین افرادی احساس می کنند از محبت هایی مثل لمس شدن و در آغوش گرفته شدن محرومند. محرومیت از همدلی، که بیماران احساس میکنند هیچ کس نیست به حرف دل آنها گوش بدهد یا تلاش کند بداند آنها کی هستند و چه احساسی دارند. محرومیت از حمایت، که بیماران احساس می کنند هیچ کس نیست انها را تحت حمایت خود بگیرد و راهنمایی کند (حتی وقتی از دیگران راهنمایی و حمایت بسیاری کسب می کنند). طرح وارهٔ محرومیت هیجانی اغلب با طرح وارهٔ ایثار گره میخورد. اکثر بیمارانی که طرح وارهٔ ایثار دارند، از نظر هیجانی نیز با محرومیت مواجه شده اند.